पाहिले आकाश नेहमी घरट्यातून

धिर नाही मनी वाटे जावे उडून

उंच उन्च उडावे 

कोठे संपत हे आभाळ बघुनी यावे

उडाया शिकवे चिमणाई 

चिमणाबाबा विचारांना पंख देई

एके दिवस मारली भरारी

पहाया धरणी हि सारी

हळु हळु हे कळले मला

आंत नाही या आभाळाला

मन आता म्हणे सगळे सोड 

लागे घरट्याची ओढ

मागे वळून पहा जरा

संध्या झाली परत फिरा

वाट पाही चिमणाबाबा 

चिमणा आई हाक मारी

अपुले घरटे नाही दुसरे कोठे

ओलांडली हि धरती सारी

या आकाशाला पक्षी आहे अनेक

चिमणा आई बाबांना मी एक